Hongkong

De laatste paar dagen van Nieuw Zeeland hebben we het rustig aangedaan. Nog een beetje genieten van de natuur en de mooie uitzichten. Omdat we in de 2 maanden rondreizen geen "tijd" hadden om de camper schoon te maken (en te houden) hebben we onze laatste dag onszelf vermaakt met de spons en veger en blik. 
Uiteindelijk is het dan tijd om onze tas in te pakken en de auto in te leveren. Ook al heb je superveel zin in een nieuw avontuur, toch blijft het gek om je auto daar achter te laten waarin je de laatste 2 maanden gewoond hebt.

We vliegen eerst van Christchurch naar Auckland. Het is een vlucht van 1 uur en 20 minuten en voordat je het idee hebt dat je helemaal gestegen bent, zetten we de landing weer in. In Auckland nemen we de vlucht naar Hong Kong. Dit is een vlucht van 11 uur maar gaan ook terug in de tijd waardoor we 6 uur sochtends landen In Hong Kong. Een rustige vlucht waarin we veel hebben kunnen slapen. Dit hebben we ook nodig, want we willen nog wat van Hong Kong zien.

In Hong Kong nemen we de bus naar ons hotel. Een luxe hotel, wat we wel kunnen gebruiken na 2 maanden in een camper hebben geleefd. Ons hotel ligt in een buitenwijk van Hong Kong waar elke dag een soort van bazaar achtige markt is. Een erg populiere bazaar bij de locals, want je kan je kont niet keren of je stoot een chinees omver die je over het hoofd hebt gezien. Wat een verschil met NZ waarin we soms dagen niemand tegen kwamen.

Wat ook grappig is dat ze er ook een vismarkt hebben waar ze (heel erg) verse vis verkopen. Je kiest uit een aquarium een vis uit, hakken de kop eraf en gooien de kop in een mand vol met vissenkoppen. Je ziet een mand vol viskoppen happen naar lucht en je ziet de kieuwen heen en weer bewegen. Daarna halveren ze de vis in de lengte doormidden en laten alle ingewanden zitten. Je ziet het hartje nog kloppen. Vergeleken met dit is je vis door de wc spoelen een feestje voor je vis.

Nu wachten we in Hong Kong op onze vlucht naar Pnomh Penh (cambodja) via Bangkok. We hebben erg genoten van onze tijd in Nieuw Zeeland, maar ook erg veel zin hebben in Cambodja.

Queenstown, Fiordland and Southland

Queenstown, Fiordland and Southland

Na Fox glacier hebben we de volgende route gevolg: Queenstown-Milford Sound(Fiordland)-Invercargill-Dunedin. Omdat we veel mooie dingen gezien hebben willen we jullie een hoop foto's laten zien, met af en toe een klein verhaaltje.

Vanaf het meer in Queenstown doen we een wandeling naar de top van de 1800 meter hoge Ben Lommond. Naar de top is 5 uur stijl omhoog klimmen en het is een zware tocht, maar de uitzichten worden hoe hoger we komen steeds spectaculairder. Het laatste stukje naar de top moeten we klauteren, omdat het wandelpad vol ligt met sneeuw en niet meer te volgen is. De top van de berg is smal, winderig en helemaal zoals een bergtop er uit moet zien. Het uitzicht is het mooiste wat we hebben gezien en gelukkig gaat naar beneden sneller dan omhoog.

Het hoogste witte puntje is ons einddoel

Pad naar het topje

Rustpunt voor de steilste stukje naar de top

Top was ong 10 vierkante meter

 Ergens in niemandsland tussen Fiordland en Invercargill liggen de Clifden caves. Deze grot heeft geen eigenaar en de grot kan op eigen houtje en eigen risico betreden worden. Bepakt met alle lampjes die we hebben kruipen we de grot in. Er is een route aangegeven door reflectoren die aan de wanden van de grot zijn geplakt, dus we hoeven niet bang te zijn dat we verdwalen. Na een uur kruipen door nauwe ruimtes kunnen we niet verder, omdat de grot hier onder water staat. Op de terugweg lijkt alles nog smaller en we zijn blij als we weer licht aan het eind van de tunnel zien. Onder de blauwe plekken en met het uiterlijk van mijnwerkers komen we weer veilig boven. Het duurt even voordat onze ogen weer gewend zijn aan het lichten we weer verder kunnen.

Yellow eyed pinguins,

De yellow eyed pinguins zijn de zeldzaamste pinguins ter wereld. De pinguins zijn erg schuw en komen niet uit het water als ze iets vreemds op het strand zien of horen. De locals zeggen ook dat je mazzel moet hebben om een yellow eyed pinguin te zien.

Na dit gehoord te hebben kunnen we natuurlijk niet weg voor we er een hebben gezien. Eerst zorgen we ervoor dat we wat meer over de pinguins te weten komen en het blijkt dat ze overdag in zee zitten en bij schemering het strand opkomen om hun minipinguins te voeren.

We zoeken een mooie verlaten strand (40 minuten lopen) uit waar ze misschien wel eens komen en zorgen ervoor dat we ruim voordat het schemert op het strand zijn.

Op het strand komen we een yellow eyed pinguin tegen en juichend rennen we de duinen in om ons te verstoppen. Kruipend tussen de duinplanten komen we dichterbij en zien we dat het een minipinguin is. Dat betekent dat papa of mama pinguin uit zee moet komen om hem te voeren. We besluiten om ons goed te blijven verstoppen zodat we de pinguin uit zee kunnen zien waggelen. Nadat we uren gewacht hebben en het aardig begint te schemeren zien we pinguins uit de duinen te voorschijn komen, maar helaas geen pinguin uit de zee. We besluiten om ze maar met rust te laten en lopen weer via het strand terug richting de auto. Op het strand blijkt onze mini pinguin een afleidingspinguin, want overal schieten ineens allemaal pinguins (net uit zee gekomen) de duinen in.

We hebben uiteindelijk erg veel pinguins gezien, ook al kostte het wat moeite om ons geduld te bewaren.

 Nog wat leuke fotos 

Op de wc

Een Sea elphant op een strand 

Sealions 

En hun mini sealion

West Coast

In Greymouth, het begin van de West Coast, hebben we voor 7 dagen boodschappen ingeslagen. Het plan was om op ons gemak van de West Coast te genieten en dat hebben we ook gedaan. We hebben veel kortere wandelingen gedaan en van de natuur genoten. Hieronder een paar foto's en wat kleine verhaaltjes bij drie highlights van de West Coast.

Denniston coalmines en Ross goldtown

In de West Coast is er rond 1900 jacht gemaakt op kolen en goud en de sporen zijn daar nog steeds van terug te vinden. Dit is in Denniston nog goed te zien, omdat er niks is verplaatst of opgeruimd nadat de mijn is opgedroogd en verlaten. We komen hier tegen de avond aan en er is op het hele, terein niemand te bekennen. De avondschemering geeft alles nog een extra mysterieuze uitstraling en het is toffe plek om door heen te lopen.

In Ross is hetzelfde gebeurd alleen werd er hier naar goud gezocht inplaats van kolen. We maken hier een wandeling langs de halvergane installaties en bezoeken nog twee huisje waar spullen van goudzoekers zijn uitgestald.

Pancake rocks

Iets waar we al meerdere mensen over gehoord hebben zijn de Pancake rocks in Punakaiki. De zee heeft hier in de rotsen in het figuur van een stapel pannekoeken gesleten. Als we aankomen regent het en waait er een koude wind. Voor deze keer is dat niet erg, want de zee is ruig en het geweld waarmee het tegen de rotsen klapt is indrukwekkend. De Pancakes lijken meer op poffertjes, maar zijn wel mooi om te zien. Wat een nog spectaculairder gezicht is dan de pancakes zelf zijn de blowholes naasr de Pancake rocks.. De zee heeft hier gaten in de onderkant van de rotsen geslagen. Als bij vloed een golf tegen de rotsen aanslaat komt het water uit het gat gespoten. Na een tijdje van dit natuurgeweld te hebben genoten wordt het wel heel koud en we vluchten met rode handen en rode oortjes onze camper in om de reis te vervolgen.

Fox Glacier

Het absolute hoogtepunt van de Westcoast zijn de gletsjers in Fox(ie foxtrot). De enige manier om op de gletsjer te komen is met een gids(met zijn elastieke benen).

Je kan kiezen tussen een halve dag of een hele dag op het ijs vertoeven. Omdat we wel weer wat aan onze conditie kunnen doen en omdat je dan verder op de gletsjer komt, doen we de trip van 6-7 uur. Kennelijk zijn we niet de enige die aan zijn conditie wil werken en gaan we met 28 man en 4 gidsen verspreid over 2 groepen richting de gletsjer (wij krijgen de gids die alles weet over stenen en slechte grappen) Bepakt en bezakt met pannenkoeken, broodjes, chocola, appels en bananen lopen we keurig, net als vroeger op de basisschool op weg naar de gymles, in een rijtje achter elkaar de gletsjer op. De gidsen hakken, met een golfachtige slag, ijs voor onze voeten weg zodat we wat makkelijker door de gletsjer kunnen lopen. Al naar boven klimmend heb je een mooi uitzicht op puntige ijs uitsteksels wat wel iets weg heeft van een paleis van een ijskoningin. Deze uitsteksels is meteen ook het einddoel van de trip en daar aangekomen (echt heel mooi btw!) Op de top hebben we nog tijd om wat van het uitzicht te genieten.Gelukkig is het een heldere dag en hebben we goed zicht. Het is fascinerend om te zien hoe een gletsjer smelt en weer bevriest en continu in beweging is zodat de mooiste ijsvormen ontstaan.Daarna beginnen we aan onze terugreis.

 

Groet, Hicham en eliza

 

Abel Tasman en Kahurangi national park

Een lange tocht brengt ons van Kaikoura naar Marahau. Marahau ligt boven in het Zuidereiland en is de belangrijkste toegangsport van het Abel Tasman national park. Hiervandaan vertrekken we per kayak de zee op om de onbewoonde eilanden en verlaten stranden van het park te ontdekken. In het park hebben we een hut geboekt om een in het park nacht door te brengen. Zelfs per kayak blijft zeeziekte ons niet bespaard en we moeten de kayak ergens halverwege achterlaten. Na een beetje op krachten te zijn gekomen gaan we verder te voet. Doordat de snelle route niet meer begaanbaar is wegens hoog tij komen we gesloopt en net voor het donker aan. We delen de hut met twee Israeliers, een Oostenrijker en een Maori familie. Het is leuk om reiservaringen te horen en door te geven en het wordt een leuke avond. De Maori familie begint muziek te maken en te dansen op een manier die doet denken aan de haka die het Nieuw Zeelandse rugbyteam uitvoert voor een wedstrijd. Mooi om zo wat authentieke cultuur van Nieuw Zeeland mee te pikken. Met twaalf mensen op een kamer slapen is echter niet zo een succes en we slapen niet veel. De volgende dag vertrekken we vroeg en we zijn al vroeg weer bij de kayak. Het is een zonnige en warme dag en we brengen de middag door op een verlaten strandje en wagen zelfs een duik in zee. Weer terug in Marahau nemen we een warme douche en vervolgen onze reis richting het Kahurangi national park.

Na een paar drukke dagen willen we een mooi en stil plekje opzoeken om een dagje te chillen. Via een lange offroad weg belanden we bij een verlaten haven. Een halvergane boot, een oude auto, een in de steek gelaten camper en een houten stijger geven de haven een myserieuze uitstraling en dit wordt de plaats waar we gaan staan. Na een rustig dagje gaan we verder het Kahurangi national park in om een stuk van de bekende heapy track te lopen. Helaas is de weg richting de heapy track op sommige gedeelte ondergelopen door de hevige regenval van de afgelopen nacht. Gezien onze eerdere ervaringen met de camper durven we het niet aan om door de ondergelopen stukken heen te crossen en moeten we deze trip opgeven. 

Onze volgende bestemming is de ruige en de dunbevolkte West Coast. We gaan de ruim 600km lange tocht op ons gemakje afwerken. Met highlights als verlaten kolenmijnen en goudzoekersnederzettingen, de pancakes rocks en twee gletsjers langs zee beloofd dit een spectaculair stuk van onze reis te worden en we hebben er weer zin an.

Groeten,

Hicham en Eliza