Een
lange tocht brengt ons van Kaikoura naar Marahau. Marahau ligt boven
in het Zuidereiland en is de belangrijkste toegangsport van het Abel
Tasman national park. Hiervandaan vertrekken we per kayak de zee op
om de onbewoonde eilanden en verlaten stranden van het park te
ontdekken. In het park hebben we een hut geboekt om een in het park
nacht door te brengen. Zelfs per kayak blijft zeeziekte ons niet
bespaard en we moeten de kayak ergens halverwege achterlaten. Na een
beetje op krachten te zijn gekomen gaan we verder te voet. Doordat de
snelle route niet meer begaanbaar is wegens hoog tij komen we
gesloopt en net voor het donker aan. We delen de hut met twee
Israeliers, een Oostenrijker en een Maori familie. Het is leuk om
reiservaringen te horen en door te geven en het wordt een leuke
avond. De Maori familie begint muziek te maken en te dansen op een
manier die doet denken aan de haka die het Nieuw Zeelandse rugbyteam
uitvoert voor een wedstrijd. Mooi om zo wat authentieke cultuur van
Nieuw Zeeland mee te pikken. Met twaalf mensen op een kamer slapen is
echter niet zo een succes en we slapen niet veel. De volgende dag
vertrekken we vroeg en we zijn al vroeg weer bij de kayak. Het is een
zonnige en warme dag en we brengen de middag door op een verlaten
strandje en wagen zelfs een duik in zee. Weer terug in Marahau nemen
we een warme douche en vervolgen onze reis richting het Kahurangi
national park.
Na
een paar drukke dagen willen we een mooi en stil plekje opzoeken om
een dagje te chillen. Via een lange offroad weg belanden we bij een
verlaten haven. Een halvergane boot, een oude auto, een in de steek
gelaten camper en een houten stijger geven de haven een myserieuze
uitstraling en dit wordt de plaats waar we gaan staan. Na een rustig
dagje gaan we verder het Kahurangi national park in om een stuk van
de bekende heapy track te lopen. Helaas is de weg richting de heapy
track op sommige gedeelte ondergelopen door de hevige regenval van de
afgelopen nacht. Gezien onze eerdere ervaringen met de camper durven
we het niet aan om door de ondergelopen stukken heen te crossen en
moeten we deze trip opgeven.
Onze
volgende bestemming is de ruige en de dunbevolkte West Coast. We gaan
de ruim 600km lange tocht op ons gemakje afwerken. Met highlights als
verlaten kolenmijnen en goudzoekersnederzettingen, de pancakes rocks
en twee gletsjers langs zee beloofd dit een spectaculair stuk van
onze reis te worden en we hebben er weer zin an.
Groeten,
Hicham
en Eliza
Geen opmerkingen:
Een reactie posten