West Coast

In Greymouth, het begin van de West Coast, hebben we voor 7 dagen boodschappen ingeslagen. Het plan was om op ons gemak van de West Coast te genieten en dat hebben we ook gedaan. We hebben veel kortere wandelingen gedaan en van de natuur genoten. Hieronder een paar foto's en wat kleine verhaaltjes bij drie highlights van de West Coast.

Denniston coalmines en Ross goldtown

In de West Coast is er rond 1900 jacht gemaakt op kolen en goud en de sporen zijn daar nog steeds van terug te vinden. Dit is in Denniston nog goed te zien, omdat er niks is verplaatst of opgeruimd nadat de mijn is opgedroogd en verlaten. We komen hier tegen de avond aan en er is op het hele, terein niemand te bekennen. De avondschemering geeft alles nog een extra mysterieuze uitstraling en het is toffe plek om door heen te lopen.

In Ross is hetzelfde gebeurd alleen werd er hier naar goud gezocht inplaats van kolen. We maken hier een wandeling langs de halvergane installaties en bezoeken nog twee huisje waar spullen van goudzoekers zijn uitgestald.

Pancake rocks

Iets waar we al meerdere mensen over gehoord hebben zijn de Pancake rocks in Punakaiki. De zee heeft hier in de rotsen in het figuur van een stapel pannekoeken gesleten. Als we aankomen regent het en waait er een koude wind. Voor deze keer is dat niet erg, want de zee is ruig en het geweld waarmee het tegen de rotsen klapt is indrukwekkend. De Pancakes lijken meer op poffertjes, maar zijn wel mooi om te zien. Wat een nog spectaculairder gezicht is dan de pancakes zelf zijn de blowholes naasr de Pancake rocks.. De zee heeft hier gaten in de onderkant van de rotsen geslagen. Als bij vloed een golf tegen de rotsen aanslaat komt het water uit het gat gespoten. Na een tijdje van dit natuurgeweld te hebben genoten wordt het wel heel koud en we vluchten met rode handen en rode oortjes onze camper in om de reis te vervolgen.

Fox Glacier

Het absolute hoogtepunt van de Westcoast zijn de gletsjers in Fox(ie foxtrot). De enige manier om op de gletsjer te komen is met een gids(met zijn elastieke benen).

Je kan kiezen tussen een halve dag of een hele dag op het ijs vertoeven. Omdat we wel weer wat aan onze conditie kunnen doen en omdat je dan verder op de gletsjer komt, doen we de trip van 6-7 uur. Kennelijk zijn we niet de enige die aan zijn conditie wil werken en gaan we met 28 man en 4 gidsen verspreid over 2 groepen richting de gletsjer (wij krijgen de gids die alles weet over stenen en slechte grappen) Bepakt en bezakt met pannenkoeken, broodjes, chocola, appels en bananen lopen we keurig, net als vroeger op de basisschool op weg naar de gymles, in een rijtje achter elkaar de gletsjer op. De gidsen hakken, met een golfachtige slag, ijs voor onze voeten weg zodat we wat makkelijker door de gletsjer kunnen lopen. Al naar boven klimmend heb je een mooi uitzicht op puntige ijs uitsteksels wat wel iets weg heeft van een paleis van een ijskoningin. Deze uitsteksels is meteen ook het einddoel van de trip en daar aangekomen (echt heel mooi btw!) Op de top hebben we nog tijd om wat van het uitzicht te genieten.Gelukkig is het een heldere dag en hebben we goed zicht. Het is fascinerend om te zien hoe een gletsjer smelt en weer bevriest en continu in beweging is zodat de mooiste ijsvormen ontstaan.Daarna beginnen we aan onze terugreis.

 

Groet, Hicham en eliza

 

Abel Tasman en Kahurangi national park

Een lange tocht brengt ons van Kaikoura naar Marahau. Marahau ligt boven in het Zuidereiland en is de belangrijkste toegangsport van het Abel Tasman national park. Hiervandaan vertrekken we per kayak de zee op om de onbewoonde eilanden en verlaten stranden van het park te ontdekken. In het park hebben we een hut geboekt om een in het park nacht door te brengen. Zelfs per kayak blijft zeeziekte ons niet bespaard en we moeten de kayak ergens halverwege achterlaten. Na een beetje op krachten te zijn gekomen gaan we verder te voet. Doordat de snelle route niet meer begaanbaar is wegens hoog tij komen we gesloopt en net voor het donker aan. We delen de hut met twee Israeliers, een Oostenrijker en een Maori familie. Het is leuk om reiservaringen te horen en door te geven en het wordt een leuke avond. De Maori familie begint muziek te maken en te dansen op een manier die doet denken aan de haka die het Nieuw Zeelandse rugbyteam uitvoert voor een wedstrijd. Mooi om zo wat authentieke cultuur van Nieuw Zeeland mee te pikken. Met twaalf mensen op een kamer slapen is echter niet zo een succes en we slapen niet veel. De volgende dag vertrekken we vroeg en we zijn al vroeg weer bij de kayak. Het is een zonnige en warme dag en we brengen de middag door op een verlaten strandje en wagen zelfs een duik in zee. Weer terug in Marahau nemen we een warme douche en vervolgen onze reis richting het Kahurangi national park.

Na een paar drukke dagen willen we een mooi en stil plekje opzoeken om een dagje te chillen. Via een lange offroad weg belanden we bij een verlaten haven. Een halvergane boot, een oude auto, een in de steek gelaten camper en een houten stijger geven de haven een myserieuze uitstraling en dit wordt de plaats waar we gaan staan. Na een rustig dagje gaan we verder het Kahurangi national park in om een stuk van de bekende heapy track te lopen. Helaas is de weg richting de heapy track op sommige gedeelte ondergelopen door de hevige regenval van de afgelopen nacht. Gezien onze eerdere ervaringen met de camper durven we het niet aan om door de ondergelopen stukken heen te crossen en moeten we deze trip opgeven. 

Onze volgende bestemming is de ruige en de dunbevolkte West Coast. We gaan de ruim 600km lange tocht op ons gemakje afwerken. Met highlights als verlaten kolenmijnen en goudzoekersnederzettingen, de pancakes rocks en twee gletsjers langs zee beloofd dit een spectaculair stuk van onze reis te worden en we hebben er weer zin an.

Groeten,

Hicham en Eliza

Kaikoura

De overtocht van Wellington naar Zuidereiland (Pricton) duurt 3 en half uur. Het waait zo hard op het dek dat we al snel binnen belanden en ons vermaken met het kijken van een film over superhelden. Aangekomen op het Zuidereiland rijden we langs de kust naar Kaikoura, de plek om dolfijnen, zeehonden en walvissen te spotten. Tot onze verbazing zien we op de rotsen langs de weg al zeehonden liggen. Dat beloofd veel goeds. Omdat we geen schone kleren over hebben zetten we onze camper op een camping waar we een wasje kunnen draaien en weer eens wat aan onze persoonlijke hygiëne kunnen doen.

Als we de volgende morgen het strand op lopen spreekt en man ons aan en wijst naar de zee. Er blijkt een baby walvis vlak voor de kust te zwemmen. De rug en het spuiten van de walvis is goed te zien vanaf het strand. Ook zien we in de loop van de dag nog zeehonden zwemmen. Nadat alle opgespaarde wasjes gedaan te zijn, gaan we op zoek naar een slaapplekje. We besluiten zomaar een weggetje in te slaan en komen op een erg mooi stukje strand aan waar we overnachten. S'ochtends ontbijten we aan het strand en zien we in de verte een dolfijn epkezondeland-kunstjes vertonen.

Vandaag staat een wandeltocht langs de kust op het programma. Op verschillende plaatsen langs de wandeltocht bevinden zich zeehonden kolonies. Op de parkeerplaats voor de wandeltocht liggen de zeehonden al te chillen, zonder zich al te druk te maken over alle mensen en camera's. De wandeltocht begint steil omhoog en na een uurtje zien we de volgende kolonie beneden op het strand liggen. We verlaten het pad en gaan op zoek naar een 1 op 1 moment met de, voor je gevoel, wildere zeehonden. Wanneer we de zeehonden bereiken, ploffen we neer op een boomstam en eten we een broodje. Na afloop van de tocht gaan we weer terug naar onze overnachtingsplek. 

De volgende dag is het de grote dag, walvissen kijken! We proberen eerst nog onze epkedolfijn te zien voor we wegrijden, maar hij had waarschijnlijk ergens anders een wedstrijd.

Na de verplichte saaie instructiefilmpje worden we met de bus naar onze boot gebracht. Na 5 minuten ziet Eliza al geel. Op een gegeven moment wordt er een spermwhale gesignaleerden en crossen we erheen.

De spermwhale is het op 3 na grootste dier ter wereld en erg indrukwekkend, zelfs als je misselijk bent. Op de terugweg komen we ook een humpbackwhale tegen, maar omdat Hicham nu ook van bruin naar geel is verandert hebben we hier geen foto's van. Toen ook nog een grote groep epkedolfijnen zich lieten zien, stond Hicham met zijn laatste krachten op en hebben hier dus wel foto's van.

Terug bij de auto aangekomen ploffen we uitgeteld op bed en doen een ontmisselijkend powernapje. Wakker geworden rijden we een kwartiertje en besluiten we op een picknickplaats te overnachten. Ook hier worden we opgewacht door een zeehond.

Kaikoura is tot nu toe een van de leukste stops geweest. Het is erg tof om overal onverwachts wilde dieren tegen te komen, die we alleen nog in het dolfinarium hebben gezien.

The next stop is het Abeltasman national park, waar we 2 dagen een kano gaan huren en hopen te overleven op een onbewoond eilandje. Later meer...

Groet,

Hicham en Eliza

Noordereiland

Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben geschreven. Nieuw zeeland heeft bijna geen gratis wifi en er zijn weinig plaatsen groot genoeg om een internetcafe te hebben, dus er is weinig gelegenheid om een blog te schrijven. In deze blogloze periode hebben we een hoop gedaan en meegemaakt.

Vanuit Rotorua vervolgen we onze weg richting de oostkust naar Whakatane. Het plan is om in Whakatane een bootocht te maken om walvissen te bekijken. Bij het lokale informatiecenter horen we echter dat dit beter gedaan kan worden op het zuidereiland. We overnachten in de haven (vissers beginnen vroeg..) gaan we met lege handen naar onze volgende bestemming. Halverwege belanden we echter op een prachtige plek aan het grootste meer van Nieuw Zeeland. Hier komen we een gans tegen met een te grote struisvogelnek, doen we een bbqtje en overnachten we.

Onze doel is om de volgende dag het Tongariro national park binnen te rijden. In het park zijn verschillende scenes uit Lord of the Rings opgenomen. Het park is onder andere de woonplaats van Mount Doom. Onze favoriete wandeltocht is helaas niet begaanbaar wegens een recente vulkaanuitbarsting, dus we doen een kortere tocht. Het wandelpad brengt ons langs een waterval en twee kratermeren. We dalen af in de krater tot we het water aan kunnen raken. Het eindpunt van de tocht is vlak voor de hoogste vulkaan van het park. Hier komen we nog een braziliaan tegen die ons na het horen van onze nationaliteit een jointje aanbied. Omdat de terugweg een steile afdaling is weigeren we het aanbod maar..

Omdat we even genoeg hebben van wandeltochten slaan we de volgende vulkanische berg over en gaan we naar Wangenui. Hier boeken we een kanotocht die begint in een nabijgelegen gehucht. Na een lange tocht via een offroad weggetje komen we in het donker aan bij het vertrekpunt van de kanotocht. We slapen op een grasveldje in de buurt. De volgende ochtend is het regenachtig en koud en voordat we de rivier bereiken zijn we al doorweekt en verkleumd. We worden met een jetboat 13km stroomopwaarts gebracht waar we zelf weer mogen terugkanoën. De rivier bevind zich tussen twee grote rotswanden en het wordt een mooie tocht ook omdat het zonnetje af en toe weer doorbreekt. Een moment van verstandsverbijstering van 1 van de 2 ondergetekende doet de kano omslaan en we belanden in het water. Het water is ijskoud (titanicflashbacks) en we weten de kant nog maar net te bereiken. Gelukkig is het eindput niet ver meer. Nog in onze natte kloffies komen we weer bij de camper aan. We willen snel verdergaan, zodat we ons water kunnen bijvullen voor een warme douche. Het grasveld van gisteravond is echter veranderd in een moeras en het enige dat de motor nog verplaats is een hele hoop modder. Ook met behulp van een kudde gepensioneerde Nieuw Zeelandse ouderen krijgen we de camper niet in beweging. Gelukkig bleken de ouderen lid te zijn van de Nieuw Zeelandse campervanvereniging en hebben ze dit vaker meegemaakt en zijn ze erg behulpzaam. Iemand klopt bij de nabijgelegen camping aan om hulp. De hulp komt met een quadbike, kijkt de situatie even aan, gaat terug en komt vervolgens aan met een stoere retrotracktor. De tracktor heeft gelukkig meer power dan dat wij in onze spierballen hebben zitten en onze camper wordt moeiteloos losgetrokken. De camper heeft geen beschadiging opgelopen en we kunnen onze reis weer vervolgen..

Het Noordereiland is bekeken en we gaan richting Wellington, waar we de overtocht gaan maken naar het Zuidereiland. Als we bij Wellington aankomen hebben we nog twee dagen voordat we de boot op moeten. We bekijken Wellington, overnachten nog maar eens aan het strand in een nabijgelegen baai. We overnachten de volgende dag voor de ferry, waar we om 8 uur de ferry nemen richting het Zuidereiland. Het Zuidereiland voelt aan als een volgend hoofdstuk in onze reis. We zijn enthousiast om verder te gaan en hopen dat het Zuidereiland zo mooi is als ons vertelt is door alle mensen die we zijn tegengekomen.

Groet,

Hicham en Eliza